|
BIBLIOGRAFIA
Dictionaríum Morale et Canonicum cura PETRi PALAZziw a Secretis S. Congregationis Concilii necnon professoris praxis administrativae canonicae in Pont. Universitate Lateranensi. I. (A-C). XXXII + 1.026 pp. Officium Libri CathoUci. Romae, 1962. El planeador y director de esta publicación ha querido manifestar prácticamente Ia íntima relación que existe entre Ia moral y el derecho. "Solemniter inde ab initio —son palabras textuales— asserimus mores et iura inter se confluere, non ut inter se certent, sed ut, media virtute iustitiae, componantur. Iuris et rei moralis scientia simul pertractare est quaedam demonstratio practica veritatis huius asserti". En este diccionario, añade, "quae sparsim ab aliis, et nec omnia ab omnibus hinc inde tradita ac relata a probatissimis ac se-!ectissimis auctoribus vel peritis theologiae moralis et iuris canonici ñdeliter collecta simulque in unum redacta et ordine alphabetico congesta, praesentamus". El primer volumen, que hoy tenemos el gusto de presentar a nuestros lectores, abarca los temas correspondientes a las letras: A, B y C. Sería una vulgaridad consignar que no todos los artículos son de igual valor. Algunos casi se reducen a ofrecer una recopHación de los cánones del Codex relacionados con el tema, o de Ia doctrina moral cprrespondiente, según traten de asuntos jurídicos o de materias morales. Otros hay más importantes. Como botones de muestra de estos últimos cumple mencionar: Anestesia Q>p. 215-219); Animatio fcp. 233-238); Arma Q>p. 309-312); Arssacra (322-331); Artifex (337-340); Bellum (sic dictum frigidum) o>P. 426-433); Beneficium ecclesiasticum fep. 443-445); Bibliopola ^p. 448-458); Censurae reservatae o>P- 640647); Commercium Qjp. 756-762); Communio {requens u>P. 782-787); Conscientia U>p. 906-910). En el artículo sobre el arte sagrado merece destacarse el siguiente párrafo: "Artista sacer spiritum cultus catholici, sicut docet Mater Ecclesia, comprehendere debet ad actuandaopera vere sacra... ad conducendum integrum hominem pietati et devotioni. Consequenter ad talem effectum obtinendum necesse est opus artis facile intelligatur. Principium, quod constanter viget in Ecclesia, est quod imagines ad eruditionem fidelium necnon ad eorum formationem spiritualem servire debent. Et hoc principium modo particulari nostra aetate in memoriam revocari oportet. Artista, qui in cultu mcumbit, non satis habeat creare in animis fidelium aliquam pietatem ut "caecum sensum religionis e latebris subconcientiae erumpentem" de qua locutus est S. Pius X in Enc. Pascendi, sed sensus fidei catholicae consonos producere" o>. 329). Contra Ia opinión de algunos autores que no ven con buenos ojos que el Codex haya puesto el tratado de ios beneficios eclesiásticos en el Libro III, ya que, a juicio de ellos, debería estar en el Libro II, juntamente con el de los oficios, afirma I. Parisella, autor del mencionado artículo: "Qui tractationis locus —de los beneficios eclesiásticos—, omnium aptissimus videtur. Cum enim beneficia res mixtae sint, in quibus et elementum spirituale et material« reperitur, mérito pertractantur post re*
U
|