|
|
DE PRAESUMPTIONIBUS IN IURE
MATR1MONIALI
(PARS GENERAL'S
Caput sextum, tituli X, libri IV, C. I. C. complectitur solummodo canones 1825-1828, quorum tenor hic est :
Can. 1825, § 1: Praesumptio est rei incertae probabilis ciiniectura; eaque alla est ¡tills, quae ab ipsa lege statuitur; alla hominis, quae a iudice conlicitur. § 2: Praesumptio ¡uns alla est iuris simpliciter, alla iuris et, de
jure.
probatio turn directa turn indirecta; contra praesumptionem iuri‘ et
Can. 1826: Contra praesumptionem iuris simpliciter admittitur
de iure, tantum indirecta, hoc est contra factum quod est praesumptionis fundamentum. Can. 1827: Qui "'abet pro se kirk praesumptionem, liberatur ab onere probandi, quod recidit, in partem adversain; qua non probante. sententia fern i debet in favorem partis pro qua stat praesumptio. Can. 1828: Praesumptiones, quae non statuuntur a lure, index ne coniiciat, nisi ex facto certo et determinato, quod eum co, de quo controversia directe coliapreat.
In canone primo exhibetur definitio et divisio praesumptionis (can 1825) ; secundo insinuatur vis iuridica utriusque praesumptionis (can. 1826) ; tertio po'nderatur effectus praesumptonis in iudicio (can. 1,827); tandem sup-peditatur iudici regula de usu praesumptionum (can. 1828). Pro evo venda hac gravi praesumptionum materia procedimus in parte geherali sequenti via : I' administrabimus definitionem praesumptionis ; II° allegabimus divisionem praesumptionis iuris ; III° enumerabimus effectus praesumptionis in iudicio; IV° sertno' erit de praesumptionibus hominis.
--- 411.-
|
