|
¿Non temptaris? «Ars amatoria» I 389
En Ia edición del Ars Amatoria (I 387-90) establecida por F. W. Lenz l , podemos leer: Hoc ununi moneo, si quid modo creditur arti Nec mea dicta rapax per mare uentus agit: Aut nolim temptes aut perfice: tollitur index, Cum seniel in partem crimiiiis ipsa uenit, Sin embargo, Ia observación atenta de Ia anotación crítica al verso 389 nos descubre que nolim temptes es una conjetura del editor a quien, evidentemente, no satisfizo lección alguna de las ofrecidas por los manuscritos 2: non temptasses ORYAB y o; numquam temptes R en corrección de una segunda mano, y ç; non hanc temptes N, según Lenz, non tentaris, al decir de Ehwald, que sigue Ia colación establecida por Merkel; non temptabis D y, por último, el códice Be non temptaris. La razón de tal desagrado debamos, quizá, buscarla en Ia discordancia existente entre tales lecciones y Io que gramaticalmente se hubiera deseado como contrapartida al segundo miembro de Ia disyunción: perfice. En efecto, ya a Kenney 3 Ie parecería sospechoso este lugar, como Io apunta el hecho de que en su edición las palabras aut non temptasses aparezcan entre cruces corruptelae. Pero Io cierto es que, dejando de lado Ia preceptiva gramatical 4, el uso de non en lugar de ne seguido de subjun1 P. Ouidi Nasonis Ars Amatoria, ed. F. W. Lenz (Paravia, Turin 1969). 2 Las lecturas de manuscrito que se citan corresponden a las ediciones de R. Ehwald (Teubner, Leipzig 1909) y de F, W. Lenz, aceptándose como hipótesis de trabajo. 3 Ars Amatoria, ed. E. J. Kenney (Oxford 1967). 4 Un ejemplo rnoderno de preceptiva sobre el subjuntivo que ignore este uso irregular, podría ser Ia monografía de S. A. Handford, The latin Subjuntive (Londres 1947).
|