|
LA POTESTAD DOMlNATIVA Y SU EJERCICIO
p o r M A R C E L I N O CABREROS DE ANTA, C. M. F
SüMMARiuM.—Pors Prima seu Generalis. I. Traditur imprimis relatio inter potestatem dominativam et iurisdictionalem. Duo fines et duae potestates. II. Denominatio; definitio et divisio potestatis dominativae ratione oríginis. III. Potestas dominativa ecclesiastica in se ipsa considerata. Natio et posstt)ilitas potestatis dominativae semipublicae. Existentia huius potestatis in Superioribus Institutorum religiosorum; in Superioribus Institutorum saecularitim et Assatiationum fidelium; in parochis. IV. Potestas dominativa in Códice. Pars Secunda seu Specialis. I. Subtectum potestatis dominativae. II. Obiectum potestatis dominativae: Actus interni, heroici et praeteriti. HI. Exensio seu extraterritorialitas praecepti dominativi. IV. Duratio praecepti dominativi. V. Efficatia praecepti dominativi in ordine iudiciali. VI. Praeceptum dominativum commune.
La diferenciación y aun contrariedad de Ia doctrina canónica, tanto en el Derecho antiguo como en el actual y vigente, acerca de Ia potestad preceptiva, Ia expone el P. VioAL con los siguientes términos que creemos oportuno transcribir aquí, vertidos a nuestro idioma: «La doctrina acerca de los preceptos era en el Derecho precedente poco precisa y sujeta a muchas controversias. Estas dudas y controversias no las resuelve el Codex, ya que nada dice de los preceptos generales sobre los que se suscitaban muchas controversias, y pone un solo canon, el canon 24, al final del título De legtbus, en el cual solamente da solución a dos cuestiones sobre el precepto peculiar, dado a cada individuo, a saber, que urge fuera del territorto y que rio cesa necesariamente por el hecho de extinguirse Ia potestad de quien Io impuso: acerca de los cuales puntos Ia doctrina no era concorde» 1. Hasta aquí el P. Vidal, quien no hace sino consignar un hecho notorio. Añadamos que las dudas y controversias eran y continúan siendo mayores en torno a Ia potestad dominativa, especialmente en su
1. WERNZ-VmAL, Ius Canonicum, tom. I, Romae, 1938, n. 195. «Salmanticensis», 6 (1959).
|