|
LA INSPIRACIÓN EN EL MUNDO GRIEGO
por ISIDORO RODRÍGUEZ, O. F. M.
SUMMARiüM.—I. PRAELIMINARIA : 1. Interventio supernaturalis. 2. Inspiratio et revelatio. 3. Somnia prophetica: a. Tractatus philosophici. b. Lexicum oniricum. c. Explicatio philosophica.—II. LEXICOGRAPHIA INSPIRATORIA: 1. Ex parte originis: a. «écraayuz. b. lv6oU3taqio;. c. 6cO'fopta 2. Ex parte naturae; a. lzi'rw>ra. b. rvsõpz. c. Metaphora «ventus-inspiratio». d. oïaipo;. 3. Ex parte effectuum : a. Mania, b. Extasisc.xpï^óç. d.szortaia..-III. EVOLUTIO HISTORICO-SEMANTICA CONCEPTUS INSPIRATIONIS: 1. A primis temporibus usque ad saec. VI ante Christum; a. Homerus. b. Hesiodus. c. Pindarus. d. Orpheus. 2. I'hilosophi praesocratici: a. Heraclitus. b. Parmenides. c. Empedocles. d. Democritus. e. Synthesis. 3. Praecipui philosophi: a. Socrates, b. Plato, c. Aristoteles. 4. Stoici. 5. Essenii. 6. PZwtarchus. 1. Neoplatonici et neopythagorici: a. Philo, b. Plotinus. c. Jamblicus.—IV. NATURA INSPIRATIONIS: 1. Possibilitas inspirationis, 2. Auctor inspirationis (causa efflciens). 3. Minister inspirationis (causa instrumentalis) : a. Character mediatorius et sacerdotalis. b. Praedispositio orgànica, c. Propaedeutica ritualis. d. Media provocativa, e. Causalitas instrumentalis. f, Sibyllae et Pythiae. 4. Effectus inspirationis in ministro : a. Transformatio physicopsychica. b. Possessió et inhabitatio divina, c. Scientia infusa. d. Inerrantia.—V. CONCLUSIO.
I. PRELIMINARES
1. Intervención sobrenatural '.—La intervención de Dios en el gobierno del mundo, prescindiendo ahora del aspecto cosmogónico, está proclamada desde el umbral mismo de Ia Iliada. Si en sentido estricto y etimo1. Además de otras obras, que mencionamos en el transcurso de este estudio, pueden consultarse las siguientes:
B. MULDER, Vetustissimorum philosophorum pUicita de divinatíone. Roterodami, 1828. G. WOLFF, Porphyrii de phüosoptiia ex oracuUs, 1856. A. BoucHE-LECtERCQ, Histoire de Ia divination dans l'antiquité, 4 tomos, 1879-1882. PH. E. LEGRAND, Quo animo Graeci praesertim V. et VI. saeculis tum in vita privata tum in publicìs rebus divinationem adMbuerint, 1908. PR. P. JAEGER, De oracuUs quid veteres philosophi iudicaverint. Rostock, 1910 (tesis doctoral). K. STEiNHAUSER, Der Prodigienglaube und das Prodigienwesen der Griechen. Tübingen, 1911 (tesis doctoral). W. R. HALLn>Av, Greek Divination, 1913. A. DELAiTE, Les con"Saünanticensis", 2 (1955).
|