|
Algunas consideraciones sobre Ia presencia de Plinio en AuIo Gelio
La base principal de Ia obra de A. Gelio se sustenta, como en Plinio, en las notas de lectura. Su método de trabajo es bien conocido por los detalles que nos ofrece en su Praefatio 1. Durante el tiempo que dedicaba a Ia lectura iba tomando notas, en forma abreviada, que Ie permitieran luego localizar fácilmente el lugar que Ie había interesado; estas anotaciones carecían de orden, habida cuenta de que estaban hechas a medida que avanzaba 2 y no tenían aún un destino concreto; este mismo desorden reinó en Ia composición que dio lugar a su obra, donde los capítulos se siguen sin ligazón. Sin embargo no sólo utilizó estas notas sino que incluyó doctrinas de sus maestros y el fruto de largas conversaciones, introduciéndolas a modo de banquetes, diálogos, etc. No se propuso conservar meramente un cúmulo de detalles curiosos sino hacer un trabajo que fuera a Ia vez compilación y divulgación; en este aspecto se muestra contrario a Ia inclusión de conocimientos inútiles, desrazón que se halla principalmente, a su juicio, en algunos libros griegos cuya utilidad o deleite para el lector considera escaso; en consecuencia afirma haber rechazado todo Io que no tuviera interés para Ia formación del espíritu 3. A. Gelio es uno de los escritores de Ia Antigüedad que da, en mayor número de ocasiones, cumplida cuenta de sus
1 Cf. A. Marechal, 'A propos de Ia Préface des Nuits Attiques', Rév. de Phil. 55 (1929) 288-93. 2 Cf. a modo de ejernplo, XIII, 7, 6: quod super ista re scriptum inueniemus, cum ipsius Arisíotelis uerbis in his commentariis scribemus. 3 Cf. Praef. 17 y IX, 4, 11-12.
|