|
UNA NUEVA APLICACION DEL *PRIVILEGIO DE LA FIE*
La Suprema Sagrada Congregación del Santo Oficio, con fecha 18 de julio de 1947, comunicó al Ordinario de Monterrey-Fresno (California) el siguiente rescripto: "Mense octobri elapsi anni pervenerunt ad S. Officium ab ista Rvdma. Curia Episcopa.li acta suppletoria in causa dispensationis matrimonii N. et N., utpote non consurnmati. Praefatis actis cum praecedentibus attente collatis et diligenti examini subjectis haec Suprema S. Congregatio censuit non fuisse remotum quodlibet dubium circa assertam matrimonii inconsummationem; censuit tamen petitam dissolutionis gratiam concedi posse etiam alio titulo, nempe in favorem fidei, cc quod oratrix non baptizata extiterit toto tempore cohabitationis cum conjuge. Quare, licet matrimonium cum dispensatione ab im.pedimento disparitatis cultus itnitum fuerit, attentis peculiaribus casus circumstantiis, et praesertim probabili matrimonii inconsummatione, Ssmus. D. N. D. Pius Divina Providentia Papa XII, in audientia die 17 julii 1947 Exc.mo D.no Adsessori S. Of ficii impartita, benigne adnuere dignatus est pro gratia dissolutionis praefati matrimonii; ita ut oratrix, praevia conversione et recepto baptism°, novas nuptias mire valeat cum viro catholico. Ipsa autem moneatur gratiae concessionem fundani etiam in asserta carentia sui baptismi, unde se non posse hac gratia titi si aliquod dubium prudens retineat se antea jam fuisse baptizatarn. In praesenti concessione continetur quoque dispensatio ab impedimento criminis de quo in can. 1.075, n. 1." (Ex Aedibus Sancti Oficii, die 18 julii 1947.—Protoc. Num. 706/42I72/46.) El caso presentado ante la Sagrada Congregación del Santo Oficio, solicitando la disolución del matrimonio, es el siguiente: El esposo, católico, se habla casado, previa dispensa del impedimento de disparidad de cultos, con una mujer no bautizada. Sobrevino la simple separación conyugal y la mujer, todavia sin bautizar, solicita la disolución del matrimonio, por considerarle solamente "rato". Previo el expediente de inconsumación, la Sagrada Congregación del Santo Oficio estimó que no se podia considerar suficientemente probado el hecho de la inconsumación, por lo que era im—
233
—
|