|
SOBRE LA ELECCION DE VICARIO PARROQUIAL PERPETUO Respuesta de Ia Comisión de Interpretación del Concilio
I
TEXTO DE LA RESPUESTA II. (De electione Vicarii curati perpetui)
D. I.—Utrum normae de quibus in Litteris Apostolicis die 6 augusti 1966 Motu Poprio datis Ecclesiae Sanctae I, n. 1-8 et n. 21, § 2 sint praeceptivae an directivae tantum : et quatenus affirmative ad priorem partem dubii : II.—Utrum praedictarum vi normarum abrogatus censendus sit modus eligendi ex parte Capituli Vicarium curatum perpetuum paroeciae quae pleno iure Capitulo sit unita ex lege particulari, quae speciali Summi Pontificis approbatione firmata sit. R.—Ad primum affirmative ad priorem partem, negative ad secundam, seu citatas normas esse praeceptivas, et non directivas tantum. Ad secundum negative et ad mentem: mens autem est ut res deferatur singulis in casibus ad Summum Pontificem. Ss.mus Dominus Noster Ioannes Paulus Pp. 11, in Audientia die 13 iuniì 1980 infrascripto impertita supradictas decisiones ratas habuit, adprobavit et publicarí iussit. PERiCLEs Card. FELici, Praeses *
II
COMENTARIO
1. Esta duda resuelta por Ia Pontificia Comisión, que interpreta los Decretos del Concilio Vaticano II, tiene su razón de ser en el número 18 del Motu Proprio «Ecclesiae Sanctae» (6 aug. 1966: AAS 58 (1966) 757-787; Normae : ib.). Sin embargo, como el Motu Proprio mencionado es ejecución del Decreto Conciliar Christus Dominus, no podría considerarse solamente como norma directiva. Pues, aunque aparezca esta premisa «lo exija el bien de las almas», tal premisa es una disposición general por Ia que el obispo está obligado a no tener como norma ningún otro fin, sino sólo el bien de las almas.
* AAS 72 (1980) 767.
|