|
A propósito de un pasaje de Salustio
(Bellum Iugurthinum, X, i)
El texto del párrafo primero del Capítulo décimo de Ia obra de Salustio, «Bellum lugurthinum», aparece en las ediciones que tenemos a Ia vista y que consideramos críticas l, redactado en Ia misma forma, a saber; «Parvom ego te, Iugurtha, (con Ia vanante: ego, Iiigurtha, te), amisso patre, sine spe, sine opibus, in regnum meum accepi, existumans non minus me tibi quam liberis, si genuissem, ób beneficia carum /ore; neque ea res falsum me habuit». El comentario me propongo hacerlo sobre dos puntos. El primero será acerca del sentido que deba darse a Ia frase «zrc regnum meum accepi». Las traducciones que he tenido a Ia vista para mi explicación en Ia clase del curso Preuniversitario, ofrecen variantes que estimo de alguna importancia y consideración. Las francesas de Ernout y Lallier optan por dar a «in regnum meum accepi» el sentido de «yo te he llamado a Ia herencia de mi corona». Más en consonancia con Ia explicación que añade Lallier a su traducción, está Ia versión de Pariente -: «te escogí en mi casa y te adopté como hijo».
Saluste. Texte établi et traduit par Alfred Ernout, Les Belles Lettres. Paris, 1941.—R. LALLiER, De Bello Iugurthino. Lib, Hachette. Paris.—^L M. PABON, C. Salustio Crispo: Catilina y Jugurta. Colección Hispánica de Autores Griegos y Latinos. Barcelona, 1956. - SALusTio, Guerra de Yugurta. Biblioteca Clásica. Hernando. Madrid, 1950.
1
|