|
INSTITUTOS SECULARES Y PRELATURAS PERSONALES
INTRODUCCION.—FUENTES Y PLANTEAMIENTO
1. FUENTES
Para el estudio que abordamos, trabajaremos con los siguientes documentos legales : Consta Apost. "Provida Mater Ecclesia" "De statibus canonicis Institutisque Saecularibus christianae perfectionis adquirendae", del 2 de febrero de 1947, Pío XII (AAS 39 (1947) 114-124). Motu Proprio "Primo Feliciter" "De Institutorum Saecularium laude atque confirmatione", del 12 de marzo de 1948, Pío XII (AAS 40 (1948) 283-286). Instructio "Cum Sanctissimus" "De Institutis Saecularibus", del 19 de marzo de 1948, S. C. de Religiosos (AAS 40 (1948) 293-297). Decretum "Christus Dominus" "De pastorali Episcoporum munere in Ecclesia", del 28 de octubre de 1965, Conc, Vat. II (AAS 58 (1966) 673-701); sobre todo n. 6, ibídem, pp. 675-676. Decretum "Presbyterorum Ordinis" "De presbyterorum ministerio et vita", del 7 de diciembre de 1965, Conc. Vat. II (AAS 58 (1966) 991-1024); sobre todo n. 10, ibidem, pp. 1007-1008. Motu Proprio "Ecciesiae Sanctae" "Normae ad quaedam exsequenda SS. Concilii Vaticani II Decreta statuuntur", del 6 de agosto de 1966, Pablo VI (AAS 58 (1966) 757-787); sobre todo parte I, n. 4, ibidem, pp. 760-761. Citamos ya siempre solamente con los números. 2. Dos FIGURAS JUODICAS NUEVAS Los Institutos Seculares nacen, como figura reconocida, el 2 de febrero de 1947. La Prelatura Personal, de que aquí hablamos, nace en la cuarta y última etapa del Concilio Vaticano II y concretamente en el Decreto "Pres byterorum Ordinis", n. 10, el 7 de diciembre de 1965. Ambas figuras son, por tanto, muy nuevas, aunque en relación con la Prelatura tengamos que explicar más abajo este calificativo.
-
|