|
INCORPORACIÓN "PLENO IURE" DE UNA PARROQUIA A UNA CASA RELIGIOSA
INTRODUCCIÓN La incorporación "Pleno iure" de un beneficio a una persona moral, presenta un problema difícil y controvertido: ¿subsiste Ia propia persona jurídica del ser incorporado distinta de Ia persona incorporante, o se identifica con ella ? Para contestarlo, en nuestro caso concreto de una parroquia incorporada a una casa religiosa (o incluso a Ia religión misma), empezaremos por hacer un estudio histórico de Ia cuestión, aquí doblemente interesante, ya que algunos autores recurren a Ia disciplina anterior al Código como última solución definitiva. A este problema fundamental dan importancia otras cuestiones discutidas, sistemáticamente ligadas con él, sobre Ia administración de los diversos bienes. Junto con aquéllas irán también apareciendo a Io largo de este trabajo, diversas interrogantes y dificultades que procuraremos resolver en orden a conseguir los más elementos de juicio, y, al mismo tiempo, completar el tema que nos ocupa. I PARTE.—ESTUDIO HISTÓRICO
1 . EVOLUCIÓN DEL CONCEPTO HASTA EL CÓDIGO
Iremos presentándolo en diversos autores de los más representativos. Barbosa1 expone Ia doctrina común de su tiempo: La unión de los beneficios se hace "tribus potissimis modis".
1. "ut ex duobus beneficiis novum fiat"... "parum frequens".
2. "ut una Ecclesia alteri subiciatur, seu unum beneficium alteri accessorie uniatur, et tunc unum tantum est beneficium principale ; accessorie vero unitum per unionem ideo1 manet extinctum" y repite con
1
"lus ecclesiasticum universura" Lugduni 1660 (Edit, princ. 1634) P. II, Hb. III, c. 18, 5 3S., pág. 294,
|