|
Nota crítica a Teócrito XV, 119
L—TRANSMISION
El verso, que estudiamos, está transmitido íntegramente por los códices y el papyrus Antinoensis, en parte por los escolios. Los códices dan:
^Xcopal Se oxtáSec; pLaXaxo> ßpiöovtec ávyjOcü 1
El papyrus Antinoensis presenta:
5(Xo)pat Se axiáSec ^aXaxto ßptOoüaat avr,6tu
2
Finalmente los escolios:
119.—^Xo>pal Se oxia$ec: oxta8ec xal xaXoßat. àvVjOcov auT xao7utp xarappi9o^evat Y 6 T^VCtOiV 3. Sobre los códices puede consultarse cualquier edición crítica moderna, v. gr.: Bucolici Graeci : Theocritus, Bion, Moschus. Ed. U. voN WiLAMOwixzMoELLENDORFF, 2/ ed., O, C, T,, Oxford, 1910, pp. III-XV. Bucoliques Grecs, Tome L Théocrite. Texte établi et traduit par PH.-E. LEGRANB, 3/, edM Paris (Budé), 1946, pp. XXI-XXIX. Theocriti quae supersunt. Recognouifl, annotatione critica instruxit, Italice reddidit Vieron PisANi. Milano, 1946, pp. I-IX. Theocritus quique feruntur bucolici Graeci. CAROLus GALLAVOTxi recensuit. Romae, 1946, pp. [VII-XLII]. Esta edición confunde en el aparato crítico, p. [88], ppífrovTec con ßpiCoviec (sic!), confusión sin duda debida a una errata tipográfica. Theocriti carmina. Scholarum in usum edidit KuRx LArre. Iserlohn, 1948. p. 4 (Sólo las siglas). Bucolici GraecL Recensuit A. S. F. Gow, O. C. T., Oxford, 1952, pp. V-XV. Esta edición ha venido a sustituir Ia de Willamowitz en Ia colección de Oxford (O. C. T.). 3 A. S, HtTND—L JoHNsoN, Two Theocritus Papyri. 1930. 3 Scholia in Theocritum uetera edidit C. WENDEL, Leipzig (Teubner), 1914.
1
|