|
MAGISTERIO «ORDINARIO- EN EL PAPA Y EN LOS OßISPOS 1
por MIGUEL NICOLAU, S.
SuMMARiuM.—Examínatis casibus magisteriì «extraordinarii» Summi Pontificis et cognita nota specifica illius, in iudicio scilicet definitivo et peremptório alicu,ius doctrinae, descritnmtur modi quibus Sanctu Sedes magisterium «ordinarium» exercet. Criteria investigantur interna documentin et externä, unde constare poterit qiMe aocentur imponi quoque auctoritative. Quaeritur praeterea utrum id quod imponitur, infallibiliter doceatur; et admittitur infallibilitas doctrinae de fide et moribus consequent acceptationem doctrinae ab universa Ecclesiae. Perpenditur etiam utrum magisterii Summi Pontificis, qua episcopi dioecei,is Romanae, sit infallibile; sed merito dubitaveris an Pontifex tunc velit ordinarie doctrinam definitive imponere. Quodsi, praescindendo a concordia quae esse posxet in doctrina affirmanda cum ceteris episcopis, doctrinam aliquam definitive pro dioecesi Romaiw imponeret, tunc videretur exercere magisterium extraordinarium. Certitudo vero moralis quae convenit doctrinis impositis magisterio ordinario comprobatur pluribus rationibus et gradus admittit. Pari modo magisterium extraordinarium et ordinarium episcoporum describitur, ut inde eluceat reverentia et oboedientia debita magisterio epi,copali. Ipsi episcopi, etsi sint subiectum passivum magisterii Sanctae Sedis, vicis,4m sunt subìectwn actìvum magisterii respectu fidelium, et plura iiule praestare possunt.
I.^QUE SE ENTlENDE POR MAGISTERIO ORDINARIO Y EXTRAORDINARIO 1. AI hablar de potestad ordinaria, en contraposición a potestad cteíeffoda, nos referimos al poder que conviene a un individuo o sujeto por razón
1. Además de los tratados más conocidos sobre Ia Iglesia y su Magisterio, de FranzeUn, Bainvel, Schultes, Dieckmann, Alonso Barcena, Salaverri..., señalamos como bibliografía más especializada para nuestro objeto: A. VACANT, Le Magistère ordinaire de l'Eglise et ses organes, Paris, 1887; J. SALAVERRi, Valor de las encíclicas a Ia luz de Ia «Hu-mani generis», en «Miscelánea Comillas», 17 (1952) 135-172, 513-5S2; lD., La potestad de magisieno eclesiástico 2/ asentimiento que Ie es debido, en «Estudios Eclesiásticos», 29 (1955) 155-195; P. M. GALLATi, Wenn die Päpste sprechen. Das ordentliche Lehramt des Apostoliacfien Stuhles und die Zustimmung zu dessen Entscheidungen, Wien, 1960 ; M. OAUDRON, Magistère ordinaire et infallibilité pontificale d'après Ia Constitution «Dei Filìus», en «Ephemerides Theologicae Lovanienses», 36 (1960) S93-431. «Salmanticensls», 9 (1962).
|