|
|
INFLUENCIAS DE QUMRAN EN LA PRIMITIVA COMUNIDAD JUDÍO-CRISTIANA DE JERUSALEN
por LUIS ARNALDlCH, O. 1. M
SuMMARiuM.—-Ex i7imensa litteratura Qumramica solummodo pauca fragmenta ad nos usque perveneruiit. Ordo chronologicus huius Htteraturae non potest argumentis apodicticis determinari, etsi, iuxta magnae notae auctorum beneplacitum, primum et ultimum locum, respective, occupant Manuale Disciplinae et Bellum inter filios lucis et tenebrarum. Eo quod maior pars litteraturae qumramicae periit, impossible erit ad totalem et perfectam cognitionem onginis, naturae, regiminis interni et contactus huius sectae cum alìis religiosìs motibus eiusdem et posterioris aetatis pervenire. Ex documentis quae supersunt, elucet aliquos huius sectae membros vitam communem duxisse in territorio qumramico, dum alii, ad similitudinem cuiuscumque tertii ordinis nostrae aetatis soaalium, vitam familiarem ducebant in civitatibus et pagis Palestinae. In Qumram organisatio ierarchica prout vigebat in primitiva communitate christiana ierosolymitana deprehenditur, cum aliqua tamen differentia quoad auctoritatem supremam. Etiam doctrina qumramica de triplici ablutione (de baptismate in aqua, in aqua et in spiritu, in spiritu tantum in fine temporum) magnas cum illa Ecclesiae primitivae ajjinitates habet. Quoad ritus externos harum ablutionum forsam influit Qumram decessive in liturgia christiana primitiva circa baptismum. Descensus Spiritus Sancti in die Pentecostes magnum influxum exercuit erga sortem communitatis qumramicae, ex eo quod inulta huius sectae membra hanc manifestationem Spiritus interpretati sunt velut authenlicum baptismum schatologicum, de quo multotiis loquuntur scripta qumramica. In hac occasione plerique sodales ecclesiae qumramicae christianismum amplexati sunt, ex quibus ecclesia christiana aliquos ritus, mores, etc., recepit. Praesertim influxus Qumram deprehenditur in fractìone panis communitatis primitivae et in bonorum communitate. Sed Ecclesia Christi toto coelo differt ab ecclesia qumramica, cum qua aliquas tantummodo affìnitates externas habet.
La importancia que han alcanzado los manuscritos de Qumran, puede medirse por Ia inmensa literatura que, en el espacio de unos años, ha aparecido en torno al tema, en todo el mundo y en todas las lenguas \
1. BuRCHARD, C., Bibliographie zu den Handschriften vom Toten Meer. Berlin, 1957 ; Internationale Zeitschriftenschau für Bibelwissenschaft und Grenzgebiete, Düseldorf, 1950 ss. ; J. DECRorx, Les manuscrits de Ia Mer Morte. Essai de bibliographie, en «Mélanges de Science Religieuse», 10 (1953) 107-124; 11 (1954) 223-246; J. VAN DER PLOEG, ha «Salmanticensis», 7 (1960).
|
